چگونگی رفتار با کودکی که به مدرسه نمی‌رود

یک روانشناس تربیتی گفت: اگر آموزش در خدمت زندگی قرار گیرد دیگر کودکان بدقلق نخواهیم داشت.

کد خبر: ۲۴۷۹۴۹

تاریخ انتشار:۳۰ فروردين ۱۴۰۱ - ۱۲:۳۵ - 19 April 2022

چگونگی رفتار با کودکی که به مدرسه نمی‌رود

به گزارش روزپلاس؛ مهدی دوایی، روانشناس تربیتی، درباره حمایت از سلامت کودکانی که در برابر بازگشایی مدارس پس از روز‌های کرونایی مقاومت نشان می‌دهند گفت: اکثر کودکان از بازگشایی مدارس و آموزش حضوری استقبال کردند. تعطیلی آموزش حضوری مدارس موجب شد تا نقطه عطفی برای آموزش و پرورش و مدرسه اتفاق بیفتد. پیش از این دانش آموزان منتظر زنگ تمام شدن مدرسه بودند، اما در حال حاضر رغبت زیادی برای ماندن در مدرسه دارند. اگر خانواده‌ها و مدرسه بتوانند، آموزش را در خدمت زندگی قرار دهند بدقلقی در کودکان معنا نخواهد داشت.

وی توصیه کرد: مدرسه‌ها باید مراقب باشند و اولیاء هم باید به مدرسه توصیه کنند اولویت با زندگی بچه‌ها در مدرسه است نه افزایش ساعت و محتوای کلاس‌های درسی. ایجاد فضا‌های گپ و گفت بین کودکان و اولیاء مدرسه کمک می‌کند تا کودکان بدقلق به مدرسه بیایند. کار‌های هنری و فنی را دنبال کنند و بچه‌ها را تشویق به ورزش و بازی کنند. برای دنبال کردن بحث‌های آیینی و ملی باید دنبال بهانه‌ای بگردند تا انگیزه بچه‌ها را برای ماندن در مدرسه افزایش دهند. به عنوان مثال مدرسه تزئین شود، سرود خوانده شود برای ماه رمضان افطاری درست شود.

این روانشناس تربیتی بر لزوم آموزش مهارت‌های زندگی مثل اینکه اگر از هم دلخور شدیم چکار کنیم و اگر کسی گرفتار شد باید چگونه به او کمک کنیم تاکید کرد و گفت: اگر آموزش در اختیار زندگی قرار گیرد دیگر کودکان بدقلق نخواهیم داشت. کودک بدقلق شده، چون آموزش در راستای زندگی نبوده حتی با روش‌های نادرست بچه‌های خوش قلق هم تبدیل به کودکانی بدقلق خواهند شد. مدرسه باید مراقب باشد به جای اولویت دادن به دانش، نگرش را در اولویت قرار دهد.

دوایی در پاسخ به اینکه چگونه باید کودکان را نسبت به استفاده از ماسک تشویق کرد؟ گفت: باید به کودکان آگاهی بیشتر داد و معایب و محاسن ماسک زدن را به آن‌ها آموخت و از روش‌های تشویقی و تنبیهی در کنار آموزش استفاده کرد. به عنوان مثال در این روش کودکانی که ماسک می‌زنند از امکانات بیشتری برخوردار می‌شوند و اگر ماسک نزنند از برخی امکانات محروم می‌شوند.