چند نکته پیرامون گفتگوی حجت الاسلام حاج علی اکبری با جوانان ثریا

زمانه دولت سازی است. چون کارکرد اصلی نظام تحقق عدالت است و وقتی در یک جامعه مردم سالار، مطالبه عمومی عدالت، جدی میشود یعنی کشور آبستن تحول در اداره است.

کد خبر: ۲۲۴۷۹۰

تاریخ انتشار:۱۷ آبان ۱۴۰۰ - ۱۴:۳۲ - 08 November 2021

چند نکته پیرامون گفتگوی حجت الاسلام حاج علی اکبری با جوانان ثریا

به گزارش روزپلاس؛ زمانه دولت سازی است. چون کارکرد اصلی نظام تحقق عدالت است و وقتی در یک جامعه مردم سالار، مطالبه عمومی عدالت، جدی میشود یعنی کشور آبستن تحول در اداره است.

برخی خیال میکنند در ابتدای راهیم و میگویند این همه نقد و ملاحظه معنایش آن است که در عمل، حرکتی نکنیم. مطالبه ای که وحدت شکن نباشد. مطالبه ای که گارد امامت را به هم نزند. مطالبه ای که اتهام زنی نکند که به ناحق آبرو نریزد. مطالبه ای که خرده ریز نباشد به تعبیر امام و مهم و کلان باشد به تعبیر رهبری. مطالبه ای که گفتمان ساز باشد ظاهرگرایانه نباشد. مطالبه ای که دشمن شاد کن نباشد. مطالبه ای که قول بغیر علم نباشد و ... خوب این یعنی چه مطالبه ای؟ نکند میخواهید بگویید اصلا مصداقها را دنبال نکنیم؟ نه، دنبال کنید. بگویید. اما مراقب همه این نکات باشیم.

رهبری در باب مفهوم تقوا اساسا میگوید مراقبت و تقوا بر بستر حرکت معنا دارد نه سکون. اگر قرار است در آب نپری و شنا نکنی ، مراقبت بی معنی است. زمان بیان ملاحظات و مراقبات وقتی است که اصل حرکت را پذیرفته ایم و ایجاد کرده ایم.

اما به نظرم هر انسان منصفی بعد از گفتگوی شجاعانه جناب حاج علی اکبری با جوانان ثریا، به این جمع بندی میرسد که عدالتخواهی و مطالبه گری امروز دچار مصائبی است جانگداز.

عده ای نفهمیده اند الان زمانه بلوغ عدالتخواهی است نه ظهور و ایجادش. اینها لااقل بیست سال عقبند و میگویند این همه تذکر ندهید. مانع نشوید. رویشان نمیشود به رهبری بگویند که این همه حجم بیانات و تاکیداتتان بر آفتهای این حرکت نباشد. به دیگران میگویند. برخیشان واقعا بین زمان ایجاد یک جریان و زمان بلوغ و فراگیری آن فرق نمیگذارند.

عده ای عدالتخواهی و مطالبه گری را منحصر کرده اند به یک جمع کوچک که مسلکشان در آرمانجویی بیشتر به خوارج تاریخی نزدیک است و آنارشیستهای مدرن. هر کس با این جماعت در بیفتد گویا با عدالتخواهی در افتاده. و چقدر این فروکاهیدن مردم به یک جماعت کوچک دردآور است. انسان یاد کسانی میافتد که قبل ۵۷ انقلابی بودن را به مجاهدین خلق و توده ای ها فرومیکاهیدند و هر کس مبارزه مسلحانه نمیکرد انقلابی نبود. اف بر این داوری

عده ای عدالتخواهیشان خاله زنک بازی است. هر روز گیر دادن به این و آن. فسق و فجور و تهمت و قول بدون علم و درهم آمیختن راست و دروغ برایشان عادی است. تسری دادن مصادیق به کل حرکت چهل ساله عادتشان شده. ناامیدی و یاس و خوراک دادن و پازل تکمیل کردن دشمن با ریش و عمامه حتی، سبکشان شده. و خدا میداند این جماعت چقدر در مانعیت رشد جریان عدالتخواهی و مطالبه گری سهیم هستند. در آینده خواهیم فهمید اینها خار راه ملت بودند نه پیشرو. اینها عقبمان انداختند با عدالتخواهی بدون اخلاق با عدالتخواهی بدون صبر و با عدالتخواهی بدون عقلانیت و با عدالتخواهی بدون معنویت.