بازسازی و جوان‌ سازی پوست با کمک سلول‌های بنیادی

دانشمندان دانشگاه توکیو در تحقیقی دریافتند سلول‌های بنیادی توانایی خوبی برای بازسازی پوست و ترمیم زخم دارند.

کد خبر: ۲۲۱۲۳۴

تاریخ انتشار:۲۵ مهر ۱۴۰۰ - ۱۷:۳۷ - 17 October 2021

به گزارش روزپلاس به نقل از مدیکال اکسپرس، اگرچه گاهی اوقات پذیرفتن آن دشوار است، اما با افزایش سن، بسیاری از چیز‌ها در بدن ما تغییر می‌کند؛ یکی از این موارد توانایی بازسازی پوست است. پوست قدیمی به اندازه پوست جوان در بهبود زخم‌ها خوب نیست، با این حال مکانیسم‌های مولکولی و سلولی زمینه ساز این امر تا حد زیادی ناشناخته است. در حال حاضر، محققان ژاپنی مکانیزمی را برای توضیح علت این امر و نحوه رفع آن شناسایی کرده‌اند.

در تحقیقی که این ماه در مجله زیست شناسی سلولی منتشر شد، محققان دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو (TMDU) نشان دادند که سلول‌های بنیادی پوست توانایی مناسبی در ترمیم پوست پس از آسیب دارند.

سلول‌های بنیادی پوست که سلول‌های بنیادی کراتینوسیت نیز نامیده می‌شوند، مسئول بازسازی پوست و بسته شدن زخم از طریق فرآیندی به نام اپیتلیالیزاسیون مجدد هستند. دایسوکه نانبا، نویسنده اصلی این مطالعه توضیح می‌دهد: آزمایش‌های تصویربرداری زنده و شبیه سازی کامپیوتری نشان داد تحرک سلول‌های بنیادی پوست انسان با ظرفیت تکثیر و بازسازی آن‌ها همراه است و سلول‌های بنیادی قدیمی پوست دارای کاهش قابل ملاحظه‌ای هستند.

برای درک مکانیسم‌های پشت این کاهش تحرک در سلول‌های بنیادی قدیمی، محققان توانایی بهبود زخم و تکثیر سلول‌های بنیادی پوست را که از موش‌های جوان (۱۲ هفته ای) و موش‌های مسن (۱۹-۲۵ ماهه) به دست آمده مقایسه کردند. آزمایش‌ها نشان داد یک مولکول خاص، به نام EGFR (گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی)، حرکت سلول‌های بنیادی پوست را افزایش می‌دهد و سیگنالینگ EGFR در سلول‌های بنیادی قدیمی کاهش می‌یابد. EGFR با جلوگیری از تخریب نوع خاصی از کلاژن، COL۱۷A۱ که برای نگه داشتن لایه‌های پوست در کنار هم ضروری است، عمل می‌کند.

جالب اینجاست که COL۱۷A۱ با تنظیم شبکه‌های رشته‌ای اکتین و کراتین در سلول‌ها، حرکت سلول‌های بنیادی پوست را به سمت آسیب هماهنگ می‌کند. محققان دریافتند با افزایش سن، سیگنالینگ EGFR کاهش یافته و منجر به کاهش سطح COL۱۷A۱ و سلول‌های بنیادی پوست با کاهش تحرک می‌شود که کمتر قادر به اپیتلیالیزه شدن مجدد پوست هستند.

با افزایش سن، کاهش توانایی بهبود زخم‌های پوستی با ایجاد اختلالات به اصطلاح مزمن غیر قابل درمان مانند زخم‌های دیابتی و زخم‌های فشاری همراه است. امی نیشیمورا، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: اگرچه هنوز تحقیقات بیشتری لازم است، اما تثبیت COL۱۷A۱ با تنظیم پروتئولیز آن یک رویکرد درمانی امیدوار کننده برای بهبود کاهش بازسازی پوست مشاهده شده با افزایش سن است که اغلب منجر به مشکلات جدی مانند زخم می‌شود. این تحقیق مکانیسم‌های زیربنایی ترمیم زخم را بیشتر روشن می‌کند و ممکن است منجر به توسعه درمان‌های جدید برای بهبود ظرفیت بازسازی پوست شود.

باشگاه خبرنگاران