توصیه‌های حضرت محمد(ص) برای غلبه بر بیماری مسری

خوسه مانوئل نیوس ـ نویسنده اسپانیایی ـ در روزنامه آ.ب.ث اسپانیا در گزارشی نوشت: حضرت محمد(ص) آخرین پیامبر خدا و بنیانگذار دین اسلام در ۱۴۰۰ سال قبل به رعایت فاصله و بهداشت برای مبارزه با بیماری‌ها توصیه می‌کرد.

کد خبر: ۱۵۴۸۶۸

تاریخ انتشار:۱۷ فروردين ۱۳۹۹ - ۱۲:۴۴ - 05 April 2020

به گزارش روزپلاس؛ چند روز پیش در مقاله منتشر شده در نیوزویک «کُن سیدین» عضو دپارتمان جامعه‌شناسی دانشگاه رایس و نویسنده چند کتاب درباره اسلام، تعالیم حضرت محمد (ص) در این زمینه را به شکل موجز نوشت.

جالب این است که اکثریت این تعالیم همان پروتکل‌های پیشگیری از کوید ـ ۱۹ هستند.

برخی از این موارد به شرح زیر است:

- اگر از وجود آفتی در سرزمینی آگاه شدید، به آن وارد نشوید. اما اگر این آفت زمانی شیوع پیدا کرد که شما در آن سرزمین بودید، از آن خارج نشوید.

- افرادی که مبتلا به بیماری‌های مسری هستند، باید از افراد سالم جدا شوند.

- پاکیزگی از ایمان است.

- دست‌های خود را پس از بیدار شدن بشویید زیرا نمی‌دانید در زمان خواب در کجا بودند.

- سلامت غذا در شستن دست ها قبل و بعد از آن است.

- تعادل میان ایمان و عقل؛ «کُن سیدین» می‌گوید که توصیه های پیامبر به بهداشت فردی محدود نمی‌شوند، بلکه از این موضوع بسیار فراتر می‌روند؛ به طور مثال، اگر کسی بیمار شود، محمد (ص) به هیچ عنوان او را در دست خالق رها نمی‌کند و به شدت توصیه می‌کند که به پزشک مراجعه کند. او می‌گوید: «از معالجات پزشکی استفاده کنید زیرا خداوند هیچ بیماری را نیافریده که چاره‌ای برای آن قرار نداده باشد مگر پیری.»

اما شاید مهمترین موضوعی که «کُن سیدین» در نیوزویک برجسته می‌کند این است که حضرت محمد (ص) می‌دانست چگونه ایمان را با عقل ترکیب کند.

این نویسنده اضافه می‌کند که در هفته‌های اخیر دیده‌ایم که برخی افراد حتی دعا کردن را برای جلوگیری از ویروس کرونا بهتر از در پیش گرفتن قوانین پایه‌ای مانند جداسازی اجتماعی و قرنطینه دانسته اند.

برای روشن کردن سیره پیامبر(ص) در این زمینه، «کُن سیدین» روایتی را از پیامبر که در قرن نهم توسط التمیدجی نقل شده است، بیان می‌کند: روزی پیامبر اسلام متوجه شد که یک بدوی شترش را بدون بستن رها کرد. از او پرسید چرا شترت را نمی بندی.

بدوی پاسخ داد چون توکلم به خداست و پیامبر به او گفت که اول شترت را ببند و بعدا به خدا توکل کن. این بدان معناست که پیامبر بدون آن که افراد را برای ارشاد در دین تشویق کند، آنها را به سوی اتخاذ اقدامات پیشگیرانه پایه‌ای به نفع امنیت عمومی هدایت می کرد.