خداحافظی پرادعای دولت با ملت/ ایکاش حداقل پاسخگوی نابسامانی ها بودید و از تحقق وعده و وعیدهای توخالی تان سخن نمی گفتید

به گزارش روزپلاس، معمولا دولت ها در آخرین روزهای کاری خود تلاش می کنند تا با ارائه آمارهای نسبتا خوب به ملت ثابت کنند که به نوعی کارنامه مثبتی از خود به جای گذاشتند. دولت تدبیر و امید هم در این روزهای پایانی عمرش نه تنها از این  قاعده مستثنی نبوده بلکه برعکس آنچنان دستاوردهای شکست خورده را با اغراق گویی، موفق ارزیابی می کند که گویی چشم و گوش مردم در این سالها بسته بوده و به تازگی با دولت تدبیر و امید و دستاوردهایش روبرو شدند! دولت روحانی ظاهرا از آگاهی های اجتماعی مردم غافل شده است و این مهم را به فراموشی سپرده که رفتار و عمل مسئولان و گاها تناقض میان این دو در معرض نگاه افکار عمومی قرار دارد و البته که بهترین داور هم در خصوص عملکرد دولت ها خود مردم هستند.

اما سخنان قصار روحانی این روزها کم نبود او در نشست با مدیران ارشد دولتش سعی کرد که ناکارآمدی دولت ش را به تخریب ها، افراطی گری و تندروی ها که به گمان او در این 8 سال علیه  او صورت گرفته گره بزند. رییس جمهور مذاکرات برجام و راهی که وزیر خارجه اش پیمود را سخت ارزیابی کرد و از ثمره ی مثبت برجام و موفقیت ایران در این مذاکرات سخن گفت!  روحانی به قطعنامه 2231 اشاره کرد که خط بطلانی بر هفت قطعنامه فصل هفت کشید موضوعی که از نظر آقای رییس جمهور غیرقابل باور خوانده می شود و به گمانش در عمل نیز شدنی شد!

روحانی در این جلسه از دستاورد دیپلماسی ایران در دولتش که به تصویب رسید سخن گفت! همان برجامی که فقط لاشه اش برای کشور باقی مانده است! طبق وعده های روحانی قرار بود برجام منجر به حل مشکلات اقتصادی و رفع کامل تحریم‌ها شود ولی فرجام برجام همان کاغذ پاره ای بود که توسط رییس جمهور قبلی آمریکا به دولت به ارمغان داده شد. واقعیت آن است که آمریکا بدون هیچ هزینه‌ایی از برجام خارج شد و این خلاف وعده های رییس دولتی بود که روزگاری از پایان تحریم ها و غیرقابل بازگشت بودن آن سخن می راند.البته بماند که روحانی امروز در جلسه با مدیرانش حرفش را بعد 8 سال عوض می کند و می گوید: ما توافق دائمی در تاریخ نداریم.

اما مهمتر از همه سخنان رهبر انقلاب در بدرقه از دولت دوازدهم بود ایشان در جمله ای ناراحتی شان را نسبت به اعتماد دولت به غرب و آمریکا ابراز کردند. همین گفته ی ایشان کافی بود که  دولت در این روزهای پایانی سخن در رابطه با برجام را کوتاه کند و حداقل از موفقیت در مذاکرات سخن نگوید اما نه تنها اینگونه نشد بلکه همچنان رییس جمهور برای سخنان رهبری پرانتز باز می کند و چشم ش را بر گفته های صریح ایشان می بندد. رییس جمهور در جلسه اخیرش گفت: رهبر انقلاب تاکید کردند آدم نمی تواند به توافق غرب اعتماد کند، اعتماد مقوله ی دیگری است اما حرف زدن و توافق کردن شدنی است!

حال سوال اینجاست که اگر توافق شدنی بود چرا تاکنون حاصل نشد؟ چرا مذاکرات وین به بن بست رسید ؟ و چرا دست از پا درازتر مذاکرات  به دولت منتخب واگذار شد؟ مهمتر از همه اگر اعتماد به آمریکا مطرح نبود پس چرا بر دستاورد نافرجام برجام دل خوش کردید؟

بادمجان دور قاب چیدن!

اما در جلسه اخیر دولت، مدیران ارشد دیگری هم با اظهاراتی به لفت و لیس از اقدامات دولت پرداختند. از وزیر نفت گرفته که به عنوان یک شهروند خود را مدیون اقدامات روحانی می داند تا صالحی که با عبارت عجیبی  از باریدن سنگ فتنه از منجنیق فلک بر دولت روحانی سخن می گوید.

محمود واعظی رییس دفتر رییس جمهور هم از این غافله تملق گویی عقب نماند و در سخنانی در جمع مدیران به گونه ای از جنگ اقتصادی، جنگ روانی، کرونا ، حوادث طبیعی و خشکسالی سخن گفت که گویی تمام بلایا به صورت ناخواسته و غیرارادی بر سر دولت خراب شد. او از مانع تراشی ها هم گلایه کرد که نگذاشت وظایف دولت به خوبی اجرا شود!

البته که در این جلسه سخنان معاون اول نیز در حمایت از دولت قابل توجه بود جهانگیری درحمایت از دولت شروع به رجز خوانی کرد و به عملکرد روحانی و دستاورد دو سال و نیم اول تاکید کرد  عملکردی که طبق گفته او از جهت موفقیت قابل مقایسه با دوره های دیگر نبوده است! به نظر می رسد جهانگیری در این روزهای پایانی دو دوتای ساده هم فراموش کرده است جهت یادآوری باید گفت که دولت هشت سال بر کشور ریاست کرد نه دوسال ونیم ! و حتی اگر طبق ادعای معاون اول کشور در دو ونیم سال اول ثبات وضعیت را تجربه کرد اما در پنج سال و نیم باقی مانده از عمر دولت وضع به گونه ای تغییر کرد که باید خواب آن دو سال را دید! و این نتیجه ی همان غفلت دولت از بخش و دغدغه های مختلف کشور است دولتی که تمام هم وغم ش را بر مذاکرات و برجام گذاشت تا به خیالش دیگر حوزه ها به واسطه تعامل با غرب و آمریکا خود به خود حل شود. واقعیت آن است که نه تنها دستگاه دیپلماسی در این دولت دستاورد قبال توجهی نداشت بلکه میراث های دولت در حوزه های دیگر هم قابل تامل و البته تعجب است. آنچه در زندگی امروز مردم ملموس است شرایط بغرنج اقتصادی و معیشتی ست  دولتی که می خواست با ارائه برنامه اقتصادی صد روزه مشکلات را حل کند عملا نشان داد که فقط با حرف هایش سعی در همراه کردن افکار عمومی داشته تا در چهار سال دوم بتواند دوباره با رای مردمی  بر خیابان پاستور بنشیند بماند که همان مردم با عملکرد ضعیف دولت بویژه در چهار سال دوم ریاستش،از انتخاب روحانی پشیمان شدند و همچنان خود را سرزنش می کنند.

واقعیت آن است که ماحصل این هشت سال چیزی جز شکاف طبقاتی، بی توجهی به قشر متوسط و پایین جامعه  نبوه است. شیب اوج گیری قیمت مسکن و عدم کنترل آن و در حد حرف باقی ماندن طرح ها در حوزه های مختلف من جمله مسکن اجتماعی یا طرح اقدام ملی مسکن از میراث های ماندگار و ناتمام دولت یازدهم و دوازدهم قلمداد می شود.

شاید بهتر بود دولت در این سالها به جای گفتار درمانی کمی به رهنمودهای رهبری عمل می کرد هرچند که روحانی مدعی است که با اهتمام مضاعف سعی کرده طبق فرمایشات رهبری عمل کند اما واقعیت چیزی دیگر است. اینکه بگوییم برخی از دولتمردان در موارد متعددی به مانند یک نفوذی در تقابل با آرمان های نظام قدم برداشته اند بیراه نگفتیم . در این سالها همیشه استفاده از ظرفیت ها و پتانسیل های داخل کشور و توجه به تعامل آگاهانه دولت با قوای قضاییه و مقننه و سایر نهادهای کشوری همیشه از دغدغه های رهبری بود اما دستاورد دولت چیزی جز تقابل، عدم همکاری و در نهایت ایجاد شکاف اجتماعی میان مردم، ناامیدی و ازبین رفتن اعتماد مردم به واسطه نابخردی های دولت نبود.

اما مروری بر سخنان آخرین جلسه هیات دولت برای درس عبرت آیندگان خالی از لطف نیست. او در این جلسه اظهار داشت که اگر بخشی از واقعیات را نگفته بخاطر این بوده که وحدت ملی آسیب نبیند ! شاید یادآوری جمله ای در همین رابطه از رییس جمهور هم بد نباشد که در برهه ای اعلام کرد که حاضراست بخاطر مردم با هر شخصی دیدار کند ! در حالیکه منافع کشور و نظام شاید خلاف این حرف و عملکرد روحانی باشد که در جایگاه ریاست جمهوری بخواهد اقدامی انجام دهد.

 

البته بماند که اکثریت مردم با توجه به رهنمودهای رهبری اولویت ها و خط قرمز نظام را می شناسند و حاضر به تحقق وعده های زودگذر که به دنبالش پشیمانی تاریخی به همراه دارد؛ نخواهند شد .اما اگر منافع نظام و وحدت ملی مطرح است چرا شخص رییس جمهور آن را به زبان می آورد و گاها با کنایه از آن یاد می کند؟

اینکه روحانی بعد از اثبات و معلوم شدن این موضوع که طبق گفته رهبری اعتماد به آمریکا شدنی نیست، بخواهد اهداف نظام و داخل کشور را متهم و فرافکنی کند، عملکرد پسندیده ای نیست و قطعا اولین قربانی این سخنان خود رییس جمهور خواهد بود.

با جمله ای کوتاه به رییس جمهور سخن را تمام می کنم!

آقای روحانی!

 

بهتر بود بجای فضاسازی رسانه‌ای ، عذرخواهی و حلالیت طلبیدن در این روزهای پایانی حداقل پاسخگوی این نابسامانی ها می بودید و از تحقق وعده و وعیدهای توخالی تان سخن نمی گفتید. به هرحال دولت شما بعد از 8 سال فعالیت از مسند قدرت کنار می رود . امید است که دولت جدید روح تازه ای در کالبد بدنه اجرایی کشور حاکم کند اما قطعا با حلالیت طلبیدن و عذرخواهی تان مشکلات کشور در شروع کار دولت سیزدهم کم نمی شود همانگونه که طبق گفته ی خود شما مشکلات جامعه با حرف و شعار و تناقض در عمل حل نخواهد شد!